Moselle Mike Quaide — © Pancake! Photographie

The Good Life Een Amerikaan in Luxemburg

4 minutes

Äddi ciao tipptopp

Mike McQuaide, "An American in Luxembourg", is een enthousiaste ambassadeur van mooie plekken en reist het liefst op twee wielen. Als hij geen boek schrijft, documenteert hij zijn ervaringen op YouTube, Instagram en dergelijke. Als je hem leert kennen, ontmoet je een persoon die met een bijna kinderlijke, vrolijke open blik door het land fietst en vooral één ding verzamelt: positieve ontmoetingen.

Tribunen van steen. Een man, slechts zichtbaar als een donker silhouet tegen het licht van de vroege ochtend, omgeven door de eerste herfstnevel. Heroïsche pose. Zijn hand opgeheven, zijn blik gevestigd op de schedel in zijn hand. "Te zijn of niet te zijn; dat is de vraag hier: of nobeler van geest om de stroppen en pijlen van razende fortuin te verdragen, of ..."

Stop! Niet zo ernstig! Dat is niet Shakespeare's Hamlet, maar Mike McQuaide. En de "verbannen" Amerikaan houdt geen schedel in zijn hand, maar zijn smartphone. Hij maakt één van zijn bekende en populaire selfie video's.

"Moien! Wéi geet et? Ech sinn de Mike!" Hij schiet het filmpje 's ochtends vroeg in het Romeinse theater in Dalheim.

Mike Quaide Schengen — © Pancake! Photographie

Vlogger met passie

Mike McQuaide woont sinds 2013 in Luxemburg. Zijn vrouw kreeg een baan aangeboden in het Groothertogdom, dus pakte de familie McQuaide hun koffers en verhuisde hierheen vanuit Seattle. Mike, die al vele jaren als journalist in de VS had gewerkt, werkte als leraar Engels, maar bleef ook teksten schrijven. Daarin gaat hij in op zijn nieuwe leven in Luxemburg. Hij verbindt hier verschillende passies: sport, vooral fietsen; het land en de mensen leren kennen; en onderhoudende verhalen vertellen. "Een Amerikaan in Luxemburg" was geboren.

Als boek, dat in 2017 verscheen en in 2018 een publieksprijs kreeg. En natuurlijk in de vorm van korte, grappige video's "on the road", die inmiddels een grote aanhang hebben in binnen- en buitenland. De mobiele telefoon is er altijd als camera als Mike op zijn fiets stapt en op pad gaat om Luxemburg te ontdekken.

Hij bezit geen auto, ook omwille van het milieu. Vanuit zijn huis in de hoofdstad gebruikt hij liever het gratis openbaar vervoer en zijn fiets. Vandaag, op deze zonnige herfstdag, wanneer de eerste bladeren al gekleurd zijn, fietst Mike door de Moezelstreek. De tocht loopt - toevallig - grotendeels over de "Weg der Romeinen", die van Dalheim via Remerschen, Wellenstein, Grevenmacher en Mertert naar Echternach leidt.

Mike Quaide Dahlheim — © Pancake! Photographie

Na het kleine intermezzo in het theater stapt Mike op zijn zwarte carbonfiets richting Mondorf-les-Bains. Je ziet meteen dat hij echt plezier heeft in het fietsen. Hij lacht, maakt grapjes, groet andere fietsers. Het wordt bergachtig en Mike tilt zichzelf uit het zadel, het frame zwaait energiek heen en weer. Plotseling de volle impact van het prachtige landschap: mist tussen heuvels en bomen. Prachtig.

In Mondorf-les-Bains stuurt Mike zijn fiets richting het park en stapt af. Het enige kuuroord van het land heeft een groot thermaal bad. Binnen: een wellness-oase met sauna, spa, fitness en vele behandelingen. Het park eromheen is ideaal om te wandelen, te pauzeren - en mensen te ontmoeten. Iedereen komt elkaar tegen in Mondorf: politici, acteurs en andere prominente Luxemburgers zijn hier op stap. "Hé, is dat niet André Mergenthaler die daar loopt?" Achter de fontein met een scène uit de Luxemburgse fabel "Maus Ketti" wandelt een slanke man met een kaal hoofd, een bril, een sporttas, een zwart jack en een joggingbroek voorbij. Ja, hij is het! De cellist uit het zuiden van het land is thuis in verschillende muziekgenres - "alles behalve klassiek". "Hi, how are you?" vraagt Mike, breed grijnzend. André is in een goede bui. Hij heeft net wat lichte fitnessoefeningen gedaan om zijn cellistenhouding in balans te brengen. Hij komt hier twee keer per week. André is ook een fietsliefhebber, "ik ben net een klein jongetje", zegt hij; thuis heeft hij veel oldtimerfietsen en een nieuwe gravelbike. De twee praten een tijdje over hun fietsen. "Fietsen zijn de gemeenschappelijke taal", zegt Mike, en André knikt. Muziek ook.

Om deze video van derden te bekijken, moet je de cookies accepteren.

Cookievoorkeuren aanpassen

Een groots klein dorp

We rijden door naar Schengen. Hier werd het gelijknamige akkoord ondertekend, waardoor iedereen die graag reist gemakkelijker de grens kan oversteken. Op de promenade staat een enorme stervormige sculptuur bedekt met kostbaar roest. Hier kunnen geliefden hun gegraveerde slotjes plaatsen. Of Mike. Opnieuw voel je zijn enthousiasme als hij zijn slot zoekt. "Daar, kijk: Äddi ciao tipptopp! Mijn spreuk aan het einde van mijn video's!" zegt hij, terwijl hij het hangslot in zijn hand draait. "Heb je de Zuilen der Volkeren gezien? Ik vind het cool hoe de landen figuurlijk afgebeeld zijn. En dat je ook de oorspronkelijke namen van de landen kunt lezen."

Het volgende moment spreekt een blonde vrouw hem stralend aan. "Jij bent het echt, hè? Mike McQuaide. Ik hou van je video's!" Tania is rond de 50 en een grote fan van fietsen. Jarenlang had haar familie een fietsenwinkel. En ze kent de beroemde Luxemburgse wielrenners - de gebroeders Schleck - persoonlijk. "Ik heb ze ook ontmoet!" zegt Mike. " Mondorf-les-Bains is hun woonplaats. Ik heb ooit voor een enorme foto van Fränk Schleck gestaan en bij wijze van grap de winnende pose nagebootst en gepost. En weet je wat? Fränk zag het op social media en vroeg me of we samen wilden gaan fietsen. En dat hebben we gedaan! Zo gaaf!"

Vanaf Schengen is het maar een klein stukje trappen naar het uitzichtpunt Markusberg boven het dorp. "Ik vind het prachtig. Hier in Schengen ervaar je enerzijds het grote belang voor Europa en anderzijds is het een pittoresk wijndorpje. Ook het natuurgebied onderaan bij het Biodiversum Remich, helemaal niet ver weg, geweldig."

Mike Quaide Mondorf-les-Bains — © Pancake! Photographie

Maar Mike stopt daar vandaag niet. In plaats daarvan gaat hij verder naar Wellenstein. De pittoreske dorpskern betovert met pittoreske hoekjes. Achter de smeedijzeren poort bij een landelijk vakantiehuisje opent zich een bijzondere doorgang, met niet minder dan vijf stenen ronde bogen achter elkaar.

Daar spreekt iemand spreekt Engels met een Amerikaans accent! De volgende fans herkennen Mike. En het zijn zelf Amerikanen! Justin is op zoek naar een flat, samen met zijn Luxemburgse schoonmoeder. Hij wil zich in Luxemburg vestigen. Blake uit Californië is professioneel basketballer en woont sinds een paar maanden in Wellenstein. Mike neemt vrolijk selfies. En wordt dan een beetje peinzend. Zijn zoon is niet ouder dan de twee jongemannen, zegt hij: "Aan het eind van de week vliegen mijn vrouw en ik naar de VS. We gaan onze zoon opzoeken in Californië. Ik kijk er naar uit. We hebben hem lang niet gezien," zegt Mike. De zoon, die vanaf zijn tienerjaren in Luxemburg is opgegroeid, heeft zijn definitieve plek nog niet gevonden. Hij twijfelt tussen Luxemburg en Amerika. Mike niet: "Ik ken de VS goed genoeg. Mijn plek is nu hier."

Er gaat een trein terug naar huis.

Over meanderende wegen gaat de reis verder via Greiveldange naar Grevenmacher. Hier wordt het drukker. De Moezel laat zijn andere kant zien: de vrachtvaart. Containers en open goederen worden vervoerd. Grind, schroot, levensmiddelen en meer vinden via de rivier hun weg naar hun ontvangers. Bij de sluis wacht de laatste attractie van de dag, de afgezaagde romp van een tot uitkijkpost omgebouwd containerschip.

Mike klimt op de boeg en laat zijn blik over de sluis en de Moezel dwalen. Maar dan kijkt hij op zijn horloge. "Oh, mijn trein vertrekt zo uit Wasserbillig! Ik moet gaan!" Snel als de bliksem is hij beneden bij de promenade en stapt op zijn fiets. Natuurlijk niet zonder zijn favoriete Luxemburgse woorden: "Äddi ciao tipptopp!"

Mike Quaide Wellenstein — © Pancake! Photographie

Mike Quaide Stadbredimus — © Pancake! Photographie

Alle foto's tonen

Om deze video van derden te bekijken, moet je de cookies accepteren.

Cookievoorkeuren aanpassen