Van grenzen hebben wij ons nooit iets aangetrokken
De beroemde architect François Valentiny uit Schengen werkt internationaal – en toch heeft zijn geboorteplaats hem sterk beïnvloed. In de plaatsen aan de Moezel kun je het handschrift van de bouwkunstenaar overal herkennen. Grenzenloze esthetiek.
‘Als je bouwt, moet je je bezig houden met het landschap. Met de zon, de cultuur en met de mensen', vindt François Valentiny. De Luxemburgse star architect is de eerste tien jaar van zijn leven in Remerschen opgegroeid. Remerschen is een deel van de plaats Schengen in het drielandenpunt tussen Luxemburg, Duitsland en Frankrijk. Hier aan de Moezel, om precies te zijn: in een schip aan de Moezel, is in 1985 tussen de wijnbergen het beroemde Verdrag van Schengen ondertekend, dat allang een symbool voor open grenzen in Europa is geworden.
Hoe kijkt een Luxemburger uit Schengen tegen grenzen aan? Valentiny lacht: ‘We leven in een klein land, overal zijn grenzen – als ik met de auto rijd en telefoneer, dan wisselt mijn mobiele net voortdurend. Aan de andere kant hebben we ons nooit iets van grenzen aangetrokken. Veel Moezelwijnbouwers hebben wijnbergen in alledrie de landen. En er zijn families die over de grenzen verstrooid wonen.’ Met het Verdrag van Schengen is Valentiny nauw verbonden, in ieder geval achteraf gezien – hij heeft namelijk het Europese Museum ontworpen onderaan de Moezel, dat aan het verdrag en de open grenzen gewijd is.